و باز هم سفر افق

و باز هم سفر افق

مردم شهر از زمانی که به یاد داشتند این رسم را اجرا می کردند. هر دختر و پسری که به سن چهارده سالگی می رسید باید به سفر بزرگ می رفت. این بخشی از قانون بزرگ شدن بود.

سام شنیده بود گاهی سفر بچه ها ماه ها و سال ها طول می کشد. شنیده بود بعضی ها پس از چند سال به خانه برگشته اند. حتی شنیده بود بعضی ها هیچ وقت برنگشته اند. هیچ وقت!